کیسه صفرا یک اندام کوچک و گلابی شکل است که در بخش فوقانی و راست شکم، زیر کبد قرار دارد. وظیفه اصلی این بخش، نگهداری و ذخیره سازی صفرا است. صفرا مایعی سبز و آبکی است که توسط کبد تولید میشود و نقش مهمی در هضم و جذب چربیها دارد. گاهی اوقات در کیسه صفرا، رسوبات جامدی به نام سنگهای کیسه صفرا تشکیل میشوند. این سنگها معمولا از کلسترول یا بیلی روبین تشکیل شدهاند. عوامل متعددی مانند چاقی، حاملگی، کاهش وزن سریع و سن بالا میتوانند زمینه ساز تشکیل این سنگها باشند. این سنگها دارای اندازههای مختلفی هستند. سنگهای 40 میلیمتری به عنوان سنگهای درشت، سنگهای 12 میلیمتری سنگهای متوسط و سنگهای از 7 میلیمتر کوچکتر را به عنوان سنگهای صفراوی ریز به شمار میآورند.
سنگ کیسه صفرا معمولا علامت خاصی ندارد؛ اما در برخی موارد باعث درد و التهاب در ناحیه راست بالای شکم میشوند که به آن کولیک صفراوی گفته میشود. این حالت میتواند همراه با تهوع، استفراغ و لرز باشد. در صورت بروز این علائم، ممکن است نیاز به درمانهای خاصی باشد.
علائم وجود سنگ کیسه صفرا
برخی از شایعترین علائم سنگ کیسه صفرا شامل موارد زیر میشوند:
- درد فوقانی شکمی: درد ناحیه فوقانی شکم، اغلب بعد از مصرف غذاهای چرب یا سرخ شده، یکی از اصلیترین نشانههای سنگ کیسه صفرا است.
- تهوع و استفراغ: احساس تهوع و استفراغ در افراد مبتلا به سنگ کیسه صفرا شایع است.
- تغییر در رنگ ادرار و مدفوع: ادرار تیره و مدفوع به رنگ خاک رس از دیگر علائم این بیماری هستند.
- دلدرد و اسهال: دل درد و اسهال نیز ممکن است در افراد مبتلا به سنگ کیسه صفرا رخ دهد.
- آروغ زدن و سوء هاضمه: آروغ زدن و سوء هاضمه نیز از دیگر علائم این بیماری محسوب میشوند.
تشخیص سنگ کیسه صفرا معمولا با معاینه بدنی توسط پزشک آغاز میشود. پزشک ظاهر پوست و چشمهای بیمار را بررسی میکند تا به دنبال علائمی مانند زردی پوست و چشمها باشد که ناشی از سطح بیلی روبین بالا در بدن است. این موضوع میتواند نشانهای از وجود سنگ در کیسه صفرا باشد.
پس از این معاینه اولیه، پزشک ممکن است چندین آزمایش تشخیصی را برای تایید وجود سنگ کیسه صفرا انجام دهد. یکی از این آزمایشها سونوگرافی است که با ایجاد تصویر از ناحیه شکم بیمار، میتواند وجود سنگ در کیسه صفرا و همچنین التهاب حاد کیسه صفرا را تشخیص دهد.
سیتی اسکن شکمی نیز روش دیگری است که پزشک ممکن است برای عکسبرداری از کبد و ناحیه شکم بیمار استفاده کند. اسکن رادیونوکلئید کیسه صفرا نیز روش پرکاربردی است که طی آن ماده رادیواکتیو به درون رگ بیمار تزریق میشود و پس از ورود به کبد و کیسه صفرا، عفونت و انسداد مجاری را آشکار میسازد. این اسکن حدود یک ساعت زمان میبرد.
انجام آزمایش خون نیز میتواند برای تشخیص سنگ کیسه صفرا مفید باشد؛ زیرا این آزمایش، میزان بیلی روبین خون را اندازه گرفته و عملکرد کبد را ارزیابی میکند. روش دیگر ERCP است که با استفاده از اشعه ایکس و دوربین، مشکلات مجاری صفراوی و پانکراس را بررسی میکند.
سنگ کیسه صفرا 7 میلی نیاز به جراحی دارد؟
در اغلب موارد، افراد ممکن است بدون این که بدانند، سنگ کیسه صفرا داشته باشند و به طور خودکار این سنگ از بین برود. اما اگر علائم و درد ایجاد شود، حتما باید به پزشک مراجعه کرد. در اکثر موارد، سنگهای کیسه صفرا با علائم درد، نیاز به عمل جراحی برای درمان دارند. عمل جراحی سنگ کیسه صفرا یکی از شایعترین و رایجترین جراحیهای انجام شده برای درمان این مشکل است. این عمل جراحی به طور معمول با بیهوشی کامل بیمار انجام میشود.
انواع جراحی کیسه صفرا سایز 7 میلی
یکی از متداولترین روشهای جراحی سنگ کیسه صفرا 7 میلی، عمل جراحی لاپاراسکوپی است. در این روش، جراح ۳ تا ۴ برش کوچک در شکم بیمار ایجاد میکند. سپس ابزارهای کاربردی و دقیقی را از طریق این برشها وارد شکم میکند و با استفاده از آنها، کیسه صفرا را با دقت خارج مینماید. این روش بسیار راحت و آسان است و معمولا بیمار یک روز بعد از جراحی مرخص میشود.
روش دیگر، عمل جراحی سنگ کیسه صفرا با استفاده از لیزر یا الکتروکوتر است. در این روش، جراح با استفاده از این ابزارها، کیسه صفرا را قطع و خارج میکند. همه ابزارها نیز از همان برشهای شکمی خارج میشوند. این روش نسبتا پیچیدهتر است و بهتر است توسط جراحان با تجربه انجام شود تا عوارض بعد از جراحی برای بیمار به حداقل برسد. در هر دو روش، هدف اصلی خارج کردن کیسه صفرا و درمان سنگهای موجود در آن است. انتخاب روش مناسب بستگی به شرایط بیمار و تجربه جراح دارد.
به طور کلی، سنگ کیسه صفرا عارضهای جدی است که در صورت عدم توجه به آن، مشکلات متعددی برای بیمار به وجود خواهند آمد و سلامت فرد به خطر میافتد. مهمترین نکته در مورد سنگ کیسه صفرا 7 میلیمتر، پیگیری روشهای درمان و در صورت نیاز، جراحی به موقع و خارج کردن سنگها است. گاهی اوقات نیز این سنگها خود به خود خارج میشوند و نیازی به درمان یا داروی خاصی نخواهد بود.