در ابتدا، فاصله بین دو حرم، محلهای با بافتی قدیمی مملو از کوچهپسکوچههای باریک، خانهها و مغازهها را در بر میگرفت. ایده توسعه دو حرم و اتصال آنها مطرح شد، اما بهدلیل هزینههای زیاد خرید املاک، این طرح دور از دسترس ماند. در سال ۱۳۹۳ هجری قمری (۱۳۵۲ شمسی)، اداره عتبات عالیات تحت مدیریت وزارت اوقاف عراق درآمد و هفت سال بعد، یک کارگروه برای بازسازی و توسعه حرمها تشکیل شد. صدام حسین در ماه محرم سال ۱۴۰۵ هجری قمری (۱۳۶۴ شمسی) اعلام کرد که مبلغ زیادی برای پروژه توسعه و اتصال حرمها با یک میدان مشترک اختصاص میدهد. بر این اساس، اراضی اطراف حرم خریداری شدند. همچنین، ۱۰ میلیون دلار به استاندار کربلا اختصاص یافت تا برای توسعه اطراف حرمها و احداث بین الحرمین استفاده شود. سپس فرآیند تخریب خانهها، بازارها و مغازهها به عرض ۴۰ متر آغاز شد که در آن آثار تاریخی و مساجد قدیمی نیز وجود داشتند. در سال ۱۴۰۷ هجری قمری (۱۳۶۶ شمسی)، بین الحرمین افتتاح شد و سپس ساختمانهای تجاری در دو طرف آن احداث شد که تا سال ۱۴۱۱ هجری قمری (۱۳۷۰ شمسی) وجود داشت؛ اما بسیاری از این ساختمانها در اثر انتفاضه شعبانیه تخریب شدند. بعد از بازگشت صدام به قدرت، ساختمانهای این منطقه مورد تخریب قرار گرفتند و فضای بین الحرمین گسترش یافت. در سال ۱۴۱۵ هجری قمری (۱۳۷۴ شمسی)، شیعیان عراق به درختکاری در بین الحرمین پرداختند.
در این مقاله به این موضوع مهم باید اشاره کرد، که بین الحرمین جایی است که، جنگ در روز عاشورا بین امام حسین (ع) و لشکر یزید در آنجا به وقوع پیوست. امروزه آرامگاه امام حسین (ع) به محلی برای زیارت شیعیان است. در این حرم امام بزرگوار به همراه علی اکبر در پایین پای ایشان و علی اصغر بر روی سینه امام حسین (ع) و بیشتر کشته شدگان در این ضریح دفن شده اند.
فلسفه و علت دویدن
حماسه دویدن و شیون، صدها سال است که بین مردم عراق رواج دارد و یادگار و بیانگر اتفاقی است که خاندان بنی اسد در عصر عاشورا تجربه کردند. گروهی از این خاندان در کنار نهر علقمه ساکن بودند و از وقوع حادثه عاشورا بیخبر بودند؛ تا اینکه ساعاتی پس از ظهر، خبر این اتفاق هولناک به آنها میرسد. مردان و زنان این قبیله، با شنیدن خبر شهادت امام حسین (ع) و یارانش، مسیر حدود ۳۵ کیلومتری تا قتلگاه را میپیمایند و بر سر و سینه میزنند. دویدن آنان نشانگر شوک و ناباوری از وقوع چنین جنایتی بر خاندان پیغمبر است. در نهایت، این خاندان بنی اسد بودند که بدن مطهر شهدا را دفن کردند.